Een echtscheiding is natuurlijk altijd een emotionele aangelegenheid. Maar helemaal wanneer je niet in goede verstandhouding uit elkaar gaat kan het flink uit de hand lopen. Een punt waar veel voormalige geliefden ruzie over krijgen is de vraag wie de hond mag houden. Dikwijls moet er een rechter aan te pas komen om een besluit te nemen.

Gezinslid of bezit?

Huisdieren nemen vaak een bijzondere plaats in binnen een huishouden. Of de hond nou al eerder het huisdier was van een van de gezinsleden of als pup in het gezin gekomen is; iedereen hecht zich aan het dier en de hond wordt al gauw onderdeel van het gezin, een geliefd gezinslid. En hoewel de Labradoodle of Golden Retriever dus gevoelsmatig echt een lid van de familie is, valt hij volgens de wet bij een echtscheiding gewoon onder de inboedel. Hij is dus een object, waarvan iemand de eigenaar is. Maar wie?

Naar de rechtbank of niet?

Wanneer je getrouwd bent in gemeenschap van goederen, beperkte gemeenschap van goederen of op huwelijkse voorwaarden moet je de echtscheiding altijd indienen bij de rechtbank. Hiervoor heb je een advocaat nodig die je verzoek tot echtscheiding indient. Maar als je op goede voet met elkaar staat en geen onoverkomelijke meningsverschillen hebt hoef je de binnenkant van de rechtszaal helemaal niet te zien. In dat geval komen mensen vaak een regeling overeen over de hond. In sommige gevallen neemt een eigenaar de zorg op zich, soms wordt er een soort omgangsregeling getroffen, bijvoorbeeld waarbij de hond steeds meegaat met de kinderen wanneer zij van de ene naar de andere ouder gaan, of organiseren exen zonder kinderen een soort gedeeld ouderschap voor de hond. Alleen wanneer je er samen niet uit komt zal er een zitting komen waarin de rechter beslissingen neemt over onderwerpen waar jullie niet uitkomen. Dat kan dus ook gaan over de vraag wie de hond mag houden. 

Lekker bureaucratisch

Omdat de hond voor de wet als een object wordt beschouwd, wordt er vaak eerst gekeken naar wie de wettelijke eigenaar is. Dat kan worden bepaald door de naam die op de eventuele stamboompapieren staat of als iemand kan aantonen dat hij de hond heeft aangeschaft. Ook als je in beperkte gemeenschap van goederen getrouwd bent blijft de hond van jou als je hem al had voor je huwelijk. Maar als er geen stamboom is, of je bent in gemeenschap van goederen getrouwd, kan de rechter naar andere dingen kijken, zoals wie de kosten voor de hond betaalt. 

In Frankrijk en Spanje doen ze het anders

In Spanje hebben ze besloten dat het helemaal anders moet. Dat dieren geen objecten zijn, maar levende wezens, met gevoelens waar rekening mee gehouden dient te worden. Dit wordt in de wet vastgelegd en heeft ook tot gevolg dat men anders omgaat met huisdieren wanneer twee mensen uit elkaar gaan. Nu wordt er niet meer gekeken naar wie de eigenaar is, maar wordt bepaald dat er een omgangsregeling moet komen, als dit zowel het welzijn van het dier als de mens ten goede komt. De eerste omgangsregeling is inmiddels al uitgesproken. In Frankrijk hebben ze de wet al in 2014 aangepast. 

Laten we hopen dat Nederland (en de rest van de wereld) hun voorbeeld snel zal volgen.