Informatie over hondenrassen
Zoeken
Sluit dit zoekvak.

Shiba Inu

shiba inu hond

Shiba (inu betekent hond) is een Japans hondenras. Veel mensen vallen als een blok voor deze hond met een uiterlijk dat wel wat weg heeft van dat van een vosje.

Deze zeer levendige kleine Shiba heeft een aantal raskenmerken die we hier noemen. Ook vertellen we iets over de geschiedenis van het ras en hoe je zo goed mogelijk met een Shiba om kunt gaan.

-Raskenmerken
De Shiba is oorspronkelijk een jachthond, maar wordt tegenwoordig vooral als gezinshond gehouden. Het is een middelgrote hond, reuen zijn ongeveer 40 centimeter, teven 37 centimeter hoog. Officieel, volgens de fokvereniging, is een afwijking daarvan met anderhalve centimeter toegestaan. De Shiba weegt zo’n acht tot tien kilo. Gemiddeld leeft de Shiba twaalf tot dertien jaar.

Shiba inu wit

Ze zijn bedekt met een korte vacht met stevige haren en daaronder zit een zachte ondervacht. Af en toe borstelen is voldoende om de vacht zo goed mogelijk te verzorgen. Wel verhaart de hond twee keer per jaar flink.

Design1

Ze hebben verschillende kleuren waaronder rood, black and tan, sesam, rood/sesam en zwart/sesam. Ze zijn nooit helemaal wit, maar hebben wel die prachtige witte vachtdelen.

Shiba inu zwart

Het zwart in de vacht geeft de hond een ander uiterlijk dan bijvoorbeeld de Shiba’s met de rode vacht. Het zwart is meestal gecombineerd met andere tinten.

-Gezondheid

Als ras kan de Shiba met recht worden omschreven als een stevige, gezonde kleine hond, die bestand zijn is de ontberingen van het buitenleven, maar ook kan genieten van het comfort van een huis. Ze zijn gemakkelijk te houden, vereisen geen speciaal dieet anders dan goed hondenvoer, en ze kunnen kilometers rennen met een atletische metgezel of hun oefening doen met een tennisbal in de achtertuin.

Met hun katachtige behendigheid en veerkracht zijn ze goed bestand tegen ongelukken en ook is hun fysieke bouw met symmetrische verhoudingen goed in balans. Ondanks deze troeven hebben Shiba’s wel enkele erfelijke gebreken waar betrouwbare fokkers alert op zijn.

Een van die aandoeningen is patella luxatie dat bij Shiba’s voorkomt. Het veroorzaakt afwijkingen aan knieschijven en is meestal niet heel ernstig. Met uitwendig onderzoek kan een ervaren dierenarts deze aandoening al snel constateren.

Heupdysplasie komt af en toe voor, maar het is niet zo ernstig als bij grote hondenrassen. Als er sprake is van heupdysplasie is dat meestal in een milde vorm, de hond ondervindt er geen nadelige fysieke effecten van. Goede fokkers zullen overigens geen honden fokken waarvan de heupen niet door een erkende organisatie zoals de Raad van Beheer als ‘redelijk’ of ‘goed’ zijn beoordeeld.

-Temperament

Met zijn zwarte knopneus, kleine oren en een gekrulde staart heeft de Shiba een superieure uitstraling. De hond gedraagt zich als een koning. De Japanners hebben drie woorden om het temperament van de Shiba te beschrijven. Het eerste woord is ‘kan-i’, wat moed betekent, gecombineerd met kalmte en mentale kracht. Het tegenovergestelde van ‘kan-i’ is ‘ryosei’, wat goede aard betekent met een zachte instelling. Het een kan niet zonder het ander. De charmante kant van de Shiba is ‘soboku’, wat gemakkelijk betekent. De Shiba heeft een verfijnde en open geest. Deze karaktertrekken vormen samen een persoonlijkheid die Shiba-eigenaren beschrijven als: onweerstaanbaar!

Experts menen dat wanneer een Shiba één woord zou kunnen uiten dat waarschijnlijk ‘van mij’ zou zijn. Het is mijn voedsel, mijn water, mijn speelgoed, mijn bank, mijn auto, mijn eigenaar en mijn wereld. Delen moeten andere maar doen. Met andere woorden, de Shiba is een zeer zelfstandige hond die een liefdevolle, maar consequente opvoeding nodig heeft. Je moet als baas duidelijk de leiding nemen. Als dat goed lukt, is de Shiba de meest trouwe viervoeter.

-Geschiedenis van de Shiba Inu

Oorspronkelijk werden Shiba’s gefokt om op vogels en klein wild te jagen, en af toe op wilde zwijnen. Nu worden ze voornamelijk als huisdier gehouden. Er zijn meer Shiba’s in Japan dan enig ander ras. Ook in de Verenigde Staten komen ze wel voor.

Rond 7000 voor Christus hebben de voorouders van het huidige Shiba ras mogelijk de vroegste immigranten naar Japan vergezeld. Archeologische opgravingen van de schelpheuvels achtergelaten door de Jomonjin, of Rope-Pattern People (een naam afgeleid van het patroon op hun aardewerk), laten zien dat ze kleine honden hadden van 14,5 tot 19,5 inch.

In de derde eeuw voor Christus bracht een nieuwe groep immigranten hun honden naar Japan. Deze honden kruisten vervolgens met de afstammelingen van de Jomonjin-honden en produceerden honden waarvan bekend was dat ze puntige, rechtopstaande oren en gekrulde of sikkelstaarten hadden.

In de zevende eeuw na Christus richtte het Yamato-hof een organisatie op die ervoor pleitte de Japanse inheemse rassen te behouden als een integraal onderdeel van de Japanse cultuur.

Hoewel het land van de zeventiende tot de achttiende eeuw gesloten was voor buitenlanders, werden sommige Europese honden en een ras dat bekend staat als de Chinese Chin geïmporteerd en gekruist met inheemse honden die in de meer bevolkte gebieden woonden. Honden op het platteland bleven relatief puur.

Oorspronkelijk waren er drie varianten van de Shiba, elk genoemd naar zijn regio van herkomst: de Shinshu Shiba, uit de prefectuur ofwel provincie Nagano; de Mino Shiba, uit de prefectuur Gifu; en de Sanin Shiba uit het noordoostelijke deel van het vasteland. Hoewel ze vergelijkbaar zijn, hebben de Shiba’s uit elk gebied bijgedragen aan verschillen in rastype dat tot op de dag van vandaag bij de honden zichtbaar is.

De originele Japanse inheemse honden ontwikkelden zich tot zes verschillende rassen in drie verschillende formaten: de Akita (groot formaat); Kishu, Hokkaido, Shikoku, Kai (middelgrote) en de Shiba (klein formaat). De kleine hond wordt al sinds de oudheid de Shiba genoemd en er zijn verschillende theorieën over de ontwikkeling van die naam. Een populaire verklaring is dat het woord Shiba ‘kreupelhout’ betekent, afkomstig van de struiken waardoor de honden zich tijden de jacht begaven. Een andere theorie is dat de vurige rode kleur van de Shiba dezelfde is als de herfstkleur van de kreupelhoutbladeren. Een derde vermoeden is gerelateerd aan een verouderde betekenis van het woord Shiba, verwijzend naar zijn kleine omvang. Deze verklaringen worden vaak gecombineerd en de Shiba wordt de ‘kleine kreupelhouthond’ genoemd.

Pexels Photo 4588010

De Tweede Wereldoorlog betekende bijna een ramp voor de Shiba. Veel honden kwamen om bij bombardementen. Terwijl de Mino en Sanin Shiba praktisch uitgestorven raakten, overleefden de Shinshu Shiba’s. Na de oorlog werden Shiba’s van het platteland gehaald en werden er fokprogramma’s opgezet. De overblijfselen van de verschillende bloedlijnen werden gecombineerd om het ras te creëren zoals het tegenwoordig bekend is.

Shiba Inu puppy

De hond komt buiten Japan niet echt veel voor, maar wens je een Shiba pup dan is het belangrijk dat je je goed in dit ras en de kenmerken verdiept. Een Shiba heeft echt een (ervaren) baas nodig. Bovendien gaat de Shiba graag op pad, het dier houdt ervan vele uren te wandelen. De hond heeft al snel een goede conditie. Je kunt met deze hond dan ook heel goed aan sport doen. Samen hardlopen, spelletjes doen. Hij zou het wel eens langer vol kunnen houden dan jij.

Shiba inu kopen

Kies altijd voor een Shiba Inu met een stamboom. Ga naar een verantwoordelijke fokker als je interesse hebt in deze bijzondere Japanse hond. Een erkende Shiba fokker weet dat Shiba’s een goede socialisatie nodig hebben en dat een professioneel fokprogramma de dieren fysiek gezond houdt.

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
WhatsApp

Filteren op hondenras

Filteren op bedrijven

Laatste opmerkingen

Nieuwste artikelen