Aan de houding van zijn lijf, en de stand van oren, staart en haren kun je aflezen hoe een hond zich voelt. Naar aanleiding daarvan kun je zoveel mogelijk te weten komen over zijn gedrag. Het is belangrijk om hier als hondeneigenaar van te weten om goed met een hond te kunnen communiceren of ongewenst gedrag voor te zijn.  

Eigenlijk kun je zeggen dat een hond altijd ‘waarschuwt’ als het gaat om zijn gedrag. Als je dit goed kunt vertalen naar een emotie of gevoel, dan leer je zijn manier van communiceren kennen en kun je eventueel ongewenst gedrag voorkomen en gewenst gedrag stimuleren. 

Veel mensen kijken vooral naar de blik van de hond en concentreren zich op zijn kop om iets te weten te komen over hoe het dier zich voelt en gedraagt, maar dat is te weinig. Ook de stand van zijn lijf of de manier waarop hij zijn staart heeft, zeggen daar iets over. We gaan ze stuk voor stuk langs. 

Lijf

Een hond die stevig op z’n poten staat, de kop omhoog heeft en ook de oren rechtop heeft staan, zit veelal goed in zijn vel en is zelfverzekerd. Hij weet waar hij aan toe is en staat positief in het leven. Er gebeurt iets met dat gevoel als een deel van zijn lijf juist niet die stevigheid laat zien. Als hij bijvoorbeeld wel recht op zijn poten staat, maar zijn staart laag houdt. Of wanneer zijn nekharen niet ontspannen zijn, maar deze strak rechtop staan. Dan lijkt de zelfverzekerdheid van de hond ineens verdwenen en zou het zo maar kunnen zijn dat de hond toch angstiger is dan gedacht. Dat kan tot een ander gedrag leiden dan je zou verwachten. Het is goed om dat te zien. 

Oren

Je kunt veel aflezen aan de stand van de oren. Als de oren in een rechte stand staan, zelfs een beetje naar voren, dan zit een hond lekker in z’n vel. Hij is alert en zal naar je luisteren. Is de hond ontspannen, dan zullen de oren wat minder rechtop staan. Zodra de oren naar achteren gaan, tot soms wel plat op z’n hoofd, is er iets aan de hand. Hij kan dan bijvoorbeeld angstig of boos zijn. 

Staart

Ieder hondenras draagt de staart anders. Het ene ras heeft de staart gekruld omhoog, bij het andere ras hangt de staart omlaag. Iedere hond, van welk ras dan ook, laat echter zien dat hij onzeker of angstig is als hij de staart over de anus klemt. Dan zit de staart veelal tot tussen de achterpoten. Het is geen natuurlijke houding. Het tegenovergestelde is een hoge staart die aangeeft dat de hond misschien wel overloopt van zelfverzekerdheid en stoerheid. Maar het kan ook zijn dat de hond dan juist erg gespannen is. Alles hier tussenin is een neutrale staarthouding. Kwispelen is overigens een verhaal apart. Veel mensen menen dat een hond dan blij is, maar uit onderzoek blijkt een hond ook te kwispelen (soms in een ander tempo en andere richting) als hij zich onzeker voelt of als er in zijn beleving gevaar dreigt. 

Samenvattend

• Houding van een hond die niet lijkt te kloppen (stevig staan, maar staart omlaag) straalt onzekerheid uit. 
• oren stevig rechtop: hond vrolijk en alert
• oren naar achteren: hond angstig, boos of onzeker
• staart hoog: hond zelfverzekerd
• staart omlaag (tussen benen): hond angstig of onzeker

Veel mensen laten zich afschrikken door een hond die krachtig op z’n poten staat en een stoere blik heeft. Dit is eigenlijk een hond die goed in zijn vel zit en niet zo gauw iets zal doen wat je liever niet hebt. Hij is bereid naar je te luisteren. Een hond die angstig en onzeker is, is veel eerder geneigd ongewenst gedrag te vertonen. Als een hond bang is, bijt hij soms letterlijk van zich af om dat wat hij als gevaar beschouwt, van zich af te houden. De hond geeft dit aan door bijvoorbeeld te grommen, zijn lippen op te trekken, te happen of als het ware te bevriezen. In dat laatste geval staat de hond als aan de grond genageld en weet zich geen raad. Hij staart naar voren en verroert zich niet. Als je dit ziet gebeuren, is het belangrijk alert te zijn. 

Ook een hond die stress heeft, laat dit zien. In dat geval kan hij zich herhaaldelijk gaan uitschudden, gapen, blaffen of hijgen. Stress kan vervolgens leiden tot angst en dan zijn we terug bij bovenstaand gedrag. 

In alle gevallen is het belangrijk van bovenstaande kenmerken op de hoogte te zijn. Dat geldt voor vreemde honden, maar het is belangrijk vooral je eigen hond zo goed te kennen dat je iedere veranderende lichaamshouding, houding van staart en oren en vacht, in de gaten hebt en herkent wat er mogelijk aan de hand kan zijn.