De Mastin Espanol wordt ook wel de Spaanse Mastiff genoemd en is een gedrongen, robuuste, rustiek ogende hond. Het is grote hond met veel kracht. Het lichaam is rechthoekig, goed gespierd en heeft sterke botten. Het heeft een massieve goed geproportioneerde kop met een diepe snuit, sterke kaken, volle lippen en een karakteristieke keelhuid in de nek, wat duidelijk zijn mastiff-type laat zien.
| Ras | Mastin Espanol |
| Oorsprong | Spanje |
| Gehouden als | Waak en gezinshond |
| Grootte | Reuen min. 78 cm en teven min. 74 cm |
| Gewicht | 55-70 kg |
| Kleur | Rood, geel, roodbruin, zwart, gestroomd of gevlekt |
| Vachtsoort | Fijn dik en zacht met zeer veel ondervacht |
| Gem. Leeftijd | 9-11 Jaar |
| Bijzonderheden | Deze honden schijnen veel te kwijlen |
Inhoudsopgave:
Mastin Espanol is het kort
De Mastin Espanol heeft dubbele wolfsklauwen op zijn achterpoten, een kenmerk dat dit ras deelt met rassen als de Grote Pyreneeën. De korte vacht is recht met een dichte onderlaag en een bijna wollige textuur. De huid moet overvloedig en los op het lichaam zijn. Kleuren zijn onder meer effen geel, rood, zwart, wolf grijs en roodbruin, of gebroken kleuren of gevlekt. Wit mag niet te dominant zijn. Het midden van de rug en de staart hebben langer haar.
Waakzaam
De ogen zijn klein, gewoonlijk met een ontspannen, zorgeloze uitdrukking die zijn altijd waakzame ogen maskeert. De oren zijn puntig en hangend. De staart is omzoomd en laag gedragen. Hoewel het een erg zwaar ras is, moet zijn beweging vrij en flexibel zijn. Er bestaan twee soorten Mastin Espanol: een groter, zwaarder bergtype dat bekend staat als de Mastin Pesado (Zware Mastiff) en een lichtere, meer verfijnde steppe-soort genaamd Mastin Ligero (Lichte Mastiff). Het zwaardere bergtype is het type Mastin Espanol dat deelneemt aan hondenshows en tentoonstellingen, omdat het indrukwekkender is om naar te kijken en het meest bevolkt in de bergen in het noorden van Spanje.
Dit type heeft meer kop, meer botmassa, meer losse huid, is meer Mastiff achtig, heeft meer keelhuid en kan meer dan 65 kilo wegen. Het lichtere steppe-type is sneller, wendbaarder en atletischer en komt vaker voor in de Meseta en in Andalusië (in het zuiden van Spanje). Deze twee soorten worden echter niet als eigen rassen beschouwd, maar zijn eerder regionale varianten (het zware type uit het noorden en het lichte type uit het zuiden en midden van het land) van hetzelfde ras en de twee soorten vaak kruising.
Gezondheid Mastin Espanol
Pas op voor heupdysplasie, hartproblemen en Entropion (inversie van de oogleden). Ook pano-ostiose (groeipijnen), die optreedt bij het opgroeien van puppy’s. Dit ras is vatbaar voor een opgeblazen gevoel. Het is verstandig om de Mastin Espanol meerdere kleine maaltijden te geven in plaats van één grote. Geboorten zijn moeilijk in sommige Mastin Espanol en C-secties zijn vaak nodig. Dit ras kwijlt en kwijlt en kan luid snurken.
Vanwege de enorme omvang van deze hond, wordt de Mastin Espanol niet aanbevolen voor het leven in een appartement, tenzij u van plan bent om zeer consistent te zijn met uw roedelwandelingen, waarbij u de hond het grootste deel van de dag in een rustmodus plaatst. Deze honden zijn binnenshuis enigszins inactief en zouden op zijn minst een grote tuin moeten hebben. De dikke vacht van deze hond beschermt hem tegen kou en nat zodat hij buiten kan leven. Ze zijn echter gemakkelijk zindelijk te maken en willen graag binnenshuis wonen, dicht bij hun familie.
Geschiedenis Mastin Espanol
De Mastin Espanol komt oorspronkelijk uit de regio Estremadura in Spanje. Hij was enige tijd populair in dat land. Aangenomen wordt dat hij afkomstig is uit de oude Molosserhond die terug te voeren is tot 2000 jaar voor Christus. Waarschijnlijk zijn deze honden op het Iberisch schiereiland geïntroduceerd door Fenicische handelaars die ze uit Syrië of India hadden meegenomen. Mastiffs bestaan al duizenden jaren in Iberia, en de Mastin Espanol werd regelmatig getoond op hondenshows in het begin van de 20e eeuw, maar er werd tot 1946 geen standaard voor het ras opgesteld. De Mastin Espanol is een natuurlijke bewaker, en zijn inherente capaciteiten brachten hem tot vele kruisingen met andere hondenrassen om het type van mindere rassen te perfectioneren.