In zijn geboorteland Noorwegen staat de Dunker ook bekend onder de naam Norwegian Hound. De Dunker is een speurhond met een geweldig reukvermogen, die al sinds de 19e eeuw bestaat. De Dunker is echt een werkhond en kan het beste als zodanig worden gehouden in plaats van als huisdier. Dit is geen weerspiegeling van zijn karakter of manieren, die onberispelijk zijn, maar meer over zijn behoefte aan lichaamsbeweging en een geweldig talent voor het volgen.
Inhoudsopgave:
Ras | Dunker |
Andere naam | Noorse Brak |
Oorsprong | Noorwegen |
Gehouden als | Hazenjacht en gezelschapshond |
Grootte | 47-57 cm |
Gewicht | 16-22 kg |
Vachtsoort | Rechte vacht |
Gem. Leeftijd | 12 Jaar |
Kenmerken:
– Compacte en goed gebogen tenen
– Donkere ogen
– Zwarte neus en grote neusvleugels
– Schuin aflopende shcouders
– Matige lange snuit
Hij is ook een ruw-taaie ziel die bestand is tegen zware weersomstandigheden. Inderdaad, het vermogen om te gaan met ernstige vriesomstandigheden is een van de redenen waarom het ras in de 19e eeuw is ontstaan. Een vriendelijk en tolerant ras, de Dunker is goedaardig; maar zijn verlangen naar het buitenleven en de behoefte aan extreme hoeveelheden beweging betekenen dat hij zelden als huisdier wordt gehouden. Onder landelijke gemeenschappen in Noorwegen is hij echter een soort lokale superster, zeer geliefd en aanbeden vanwege zijn natuurlijke goedheid en toewijding om te werken.
Geschiedenis Dunker
Als je denkt dat ‘Dunker’ een beetje een willekeurige naam is, komt dat omdat het ras is vernoemd naar ene kapitein Wilhelm Conrad Dunker die op het idee kwam om een hond te maken met de kenmerken van het ras. Aan het begin van de 19e eeuw ontdekte kapitein Dunker een behoefte aan een jachthond die de extremen van een Noorse winter aankon. Hij fokt selectief de meest geharde bestaande Scandinavische speurhonden met de Russische Harlekijnhond, om het ras te creëren dat we nu herkennen als de Dunker.
De Dunker is ontwikkeld voor werk en is een lastdier, zeer op zijn gemak bij andere honden. Net als andere roedel rassen is hij een blaffer en houdt hij van het geluid van zijn eigen stem. Het ras is opperste trackers met een heerlijke neus voor een geur. Ze hebben ook het fysieke uithoudingsvermogen om die geur mijlenver… en uren… te volgen zonder moe te worden.
Uiterlijk Dunker
De Dunker is een middelgrote hond met het typische uiterlijk van andere geurhonden. Dit omvat een goed ontwikkelde snuit (des te beter om een geur op te vangen) en een goed geproportioneerd lichaam. Hij is atletisch en tegelijkertijd stoer, zoals dat hoort bij zo’n actieve hond.
Net als andere geurhonden heeft hij hangende oren. Oh, en wist je het doel van die drop-oren? Het is omdat het zachte fladderen terwijl de hond aan de grond ruikt, helpt om micro-luchtstromen op te zetten die geurmoleculen naar die zoekende neus drijven. Slim!
Een van de meest onderscheidende dingen van de Dunker is zijn vachtkleuring. Wit biedt een achtergrond om te pronken met de aantrekkelijke aftekeningen van zijn vacht. Hij heeft vaak een vleugje reekalf op de oren, schouders en staart met een donkerder zadelgebied. Het is dit zadelgebied dat onderscheidend is omdat het kan worden gemarmerd of stevig, in de kleuren zwart of blauw. De vacht zelf is dicht en taai. Het is iets te lang om als een korte vacht te worden beschouwd, maar niet lang genoeg om een lange vacht te zijn; in plaats daarvan ligt het ergens tussenin en heeft het vaak een duidelijke golf of knik.
Karakter Dunker
Er zijn veel positieve woorden die toegewijde eigenaren van Dunkers gebruiken om hun honden te beschrijven. Het ras vormt een sterke band met hun eigenaar en is goed voor zowel volwassenen als kinderen. Ze zijn ook zachtaardig en tolerant, langzaam tot woede en worden als rustig beschouwd. Ze zijn inderdaad een slechte waakhond, omdat ze eerder een vreemdeling met een lik verwelkomen in plaats van te grommen om hen te waarschuwen.
Dit alles zorgt ervoor dat ze klinken als een ideale hond, terwijl ze een product zijn van hun omgeving en zelfs dit geweldige temperament betekent niet dat ze goede huisdieren zijn. Om te beginnen is er behoefte aan extreme hoeveelheden lichaamsbeweging, dan zijn er hun luidruchtige stemmen en ten slotte een hoge prooidrift. Dit betekent dat de familiekat een doelwit wordt voor de Dunker, die denkt dat alles wat klein en harig is, de jacht waard moet zijn.
De uitzondering zijn die Dunkers die als puppy’s werden gesocialiseerd met katten of andere kleine huisdieren. Deze vroege training kan de drang om te jagen verminderen, maar toch zal de hond nooit helemaal betrouwbaar zijn onder niet-hondenfamilieleden.
Een ander woord ter waarschuwing betreft wat er gebeurt als niet aan de behoeften van de Dunker wordt voldaan. Een verveelde Dunker spreidt ‘probleem’ met een hoofdletter ‘T’. Hij zal waarschijnlijk destructief en mondig zijn en je in korte tijd erg impopulair maken bij de buren.
Gezondheid
Hoewel de Dunker een actieve hond is, is hij vatbaar voor bepaalde gezondheidsproblemen. Dit komt door de relatieve zeldzaamheid van het ras, wat betekent dat er een beperkte genenpool van honden is om op te roepen. Daarom is er bij het fokken van honden die nauw verwant zijn een groter risico om eventuele genetische problemen die ze hebben te versterken.
Om deze reden hebben fokkers in de jaren tachtig enkele andere rassen opgenomen om de genenpool te vergroten. Hoewel er geen officiële onderzoeken zijn, lijkt dit te hebben geholpen, hoewel aandoeningen, zoals heupdysplasie, nog steeds relatief vaak voorkomen.
Heupdysplasie
De Dunker is slechts een van de vele rassen met een aanleg voor heupdysplasie. Deze aandoening is verontrustend omdat het de mobiliteit schaadt, leidt tot vroege artritis en kan voorkomen bij relatief jonge honden. De implicaties zijn niet goed, vooral niet voor een actief ras als de Dunker.
Honden met heupdysplasie hebben slecht gevormde heupen. De soepele werking van het heupgewricht hangt af van het feit dat de kop van het dijbeen rond is en goed in de kom zit die door het bekken wordt gevormd. Helaas is bij honden met heupdysplasie de kop van het dijbeen vaak vierkant of afgeplat en zit deze slechts gedeeltelijk in de bekken kom.
Rennen en bewegen veroorzaakt botsen en ontstekingen. Het is deze ontsteking die pijn veroorzaakt, en na verloop van tijd vinden bot veranderingen plaats die consistent zijn met artritis. Heupdysplasie heeft een genetische component, wat betekent dat een ouderhond met een slechte heupanatomie vaak puppy’s met slechte heupen zal produceren. Screeningsprogramma’s die de heupen van het fokbestand controleren, zijn dus essentieel om deze aandoening uit te roeien.
Doofheid
Dunkerhonden met een of twee blauwe ogen hebben een verhoogd risico op een erfelijke vorm van doofheid.
Aandoeningen
Progressieve retinale atrofie
Deze aandoening wordt meestal geassocieerd met de Collie-rassen, maar treft helaas ook de Dunker. Progressieve retinale atrofie (PRA) veroorzaakt geleidelijk verlies van gezichtsvermogen. Getroffen personen kunnen op jonge leeftijd blind worden, wat nogmaals slecht nieuws is wanneer een hond leeft om actief te zijn.
Helaas is er geen behandeling, dus een zorgvuldige selectie van de ouderdieren, en alleen fokken met honden met gezonde ogen, is essentieel voor het toekomstige welzijn van het ras.
Oor infecties
Die mooie hangende oren verminderen de hoeveelheid lucht die in de gehoorgang circuleert, waardoor het een uitnodigende warme en vochtige omgeving is voor bacteriën en gisten. De wijze Dunker-eigenaar controleert dagelijks de oren van zijn hond en is alert op ongebruikelijke geuren of afscheiding. Het schoonhouden van de oren is gunstig, maar als het oor rood of pijnlijk lijkt, is veterinaire aandacht essentieel.
Gewichtstoename
En ten slotte zijn actieve rassen vatbaar voor gewichtstoename als ze niet genoeg bewegen. Rassen, zoals de Dunker, hebben meestal een stevige eetlust, die niet proportioneel wordt verminderd als ze minder lopen en rennen dan een werkhond. Dat gestage druppeltje extra calorieën hoopt zich snel op als extra lichaamsvet en riskeert dat de hond zwaarlijvig wordt.
Uiterlijke verzorging
De Dunker is een van die rassen die weinig onderhoud nodig hebben. Zijn erfgoed betekent dat zijn vacht van nature waterdicht is en een goede isolatie biedt tegen weersinvloeden. Het nadeel van de Dunker is dat de buiten vacht de reputatie heeft zwaar af te werpen, vooral wanneer hij binnenshuis wordt gehouden. Als de Dunker het door u gekozen huisdier is, wees dan voorbereid op haren in de kamer en op stoffering.
De Dunker in de watten leggen kan meer kwaad dan goed doen, omdat shamponeren de waterdicht makende oliën van zijn vacht zal verwijderen. Dit betekent echter niet dat u een oogje dichtknijpt voor de vachtverzorging van de hond. Zorg ervoor dat je hem dagelijks controleert op teken en grassprieten in zijn vacht, en wekelijks op huidknobbels of bultjes die mogelijk door een dierenarts moeten worden gecontroleerd.