Wie van heel vriendelijke honden met een eigenzinnig karakter houdt, zou wel eens als een blok kunnen vallen voor de otterhound. Daar zijn er echter niet veel van. Het ras wordt met veel moeite in stand gehouden.  

De otterhound is een Britse hond met lange haren. Het is een ware jachthond die als geen ander op otters kan jagen, vandaar zijn naam. De hond is een nazaat van onder meer de Airedaleterriër, een echte Engelse terriër uit Yorkshire die voor de jacht werd ingezet, en de bloedhond, een Belgische speurhond met een uitstekend reukvermogen. Dat alles samen maakt de otterhound tot een uitstekende jager, maar tegenwoordig is hij eigenlijk veel meer een geweldige en tikje eigenwijze gezinshond. 

Gedragskenmerken van een otterhound

Volgens kenners is de hond behoorlijk eigenwijs. Je moet sterk in je schoenen staan bij de opvoeding van een otterhound. Omdat de hond instinctief een jager is, kan hij zomaar wegrennen als hij een spoor van een wild dier in de gaten heeft. Als je de hond echter goed opvoedt, en hem voldoende beweging gunt en zichzelf laat zijn, is het een fijne gezinshond. De hond is heel erg sociaal naar mensen, ook naar kleine kinderen. Hij gaat ook over het algemeen prima met andere huisdieren om. 

Otterhound is een brakken

De otterhouden hebben zogenoemde brakkenkleuren zoals effen grijs, blauw, rood, zandkleur, black and tan en blue and tan. Brakken zijn honden die met hun neus naar de grond lopen. Dat is niet voor niets. Bij de officiële jacht jagen brakken op een manier waarbij de honden het spoor van vluchtend wild volgen net zo lang tot het dier uitgeput is en ‘gesteld’ kan worden. De honden werken bij deze jachtwijze in een groep. Dat wordt ook wel een drift of een meute genoemd. De honden zelf worden geduid als brakken of lopende honden. Honden die brakken worden genoemd zijn zeer zelfstandig en de jager moet maar zorgen dat hij de honden wandelend of te paard volgt. Het is daarom belangrijk dat de brakken tijdens de jacht voortdurend blaffen. Het bekendste brakkenras is de beagle, gevolgd door de kleinere bassets. 

Uiterlijke kenmerken van een otterhound

De uiterlijke kenmerken van de otterhound zijn als volgt: een mannetje is ongeveer 67 centimeter hoog en heeft gemiddeld een gewicht van ongeveer vijftig kilo, een volwassen vrouwtje is ongeveer 63 centimeter groot met een gewicht van gemiddeld vijfendertig kilo.

Ondanks dat de otterhound een vacht met enorm lange haren heeft, wel vier tot acht centimeter lang, hoef je je daar als eigenaar geen zorgen over te maken. De vacht heeft nauwelijks onderhoud nodig. Trimmen en borstelen zijn niet aan de orde. 

Geschiedenis van de otterhound

In Engeland werd er in de oudheid, al rond het jaar 1200, met otterhounds aan de jacht gedaan. De otter vormde in die tijd een bedreiging voor de vangst van vissers, de otterhound werd ingezet om de otterstand op peil te houden. Alhoewel het er toen wemelde van de otters, is de otterstand sinds die tijd sterk achteruitgegaan, mede te danken aan onder andere de industrialisatie en milieuvervuiling. Daardoor was de jacht op otters niet langer aan de orde. In 1976 werd het verboden. 

Om het ras van de otterhound, die sinds die tijd met uitsterven werd bedreigd, te behouden werden bewust enkele honden bij particulieren geplaatst en twee jaar later (1978) werd er een Engelse otterhound-club opgericht en in Amerika was er de ‘Masters of the Otterhound Association’. In Nederland werden er met toestemming van de association drie otterhounds geïmporteerd om ook hier het ras weer op te bouwen. Nog altijd wordt eraan gewerkt het ras te behouden.