Van de elf Nederlandse hondenrassen komen er twee uit Friesland; de Stabijhoun, ook wel Friese Stabij of kortweg Stabij genoemd en de Wetterhoun. Houn spreek je uit als ‘hoen’ en is het Friese woord voor hond. De honden vinden hun oorsprong in de Friese Wouden, een streek in het Oosten van Friesland. Maar stammen waarschijnlijk af van de Spaniëls die tijdens de tachtigjarige oorlog door de Spanjaarden meegenomen werden. Desondanks hebben deze Friese honden verrassend veel karaktertrekken waar de Friezen zelf ook om bekend staan; zo zijn ze koppig, eigenwijs, en volhardend, maar het zijn ook zeer trouwe, lieve honden en bovendien hele harde werkers. 

De Stabijhoun

De Stabij staat bekend om zijn koppige of eigenzinnige karakter. Daarnaast zijn ze erg nieuwsgierig en onderzoekend. Deze eigenschappen zorgen ervoor dat de hond echt een eigen willetje heeft en soms in onhandige situaties terecht komt, wat soms erg grappig is, maar ook best vervelend kan zijn. De Stabijhoun is bovendien bewust gefokt met deze eigenschappen in gedachte. De Friese boeren wilden namelijk een sterke werkhond die zelfstandig kon werken. Om consequent te kunnen omgaan met deze koppige Fries moet je dus wel stevig in je schoenen staan als baas. Weet je jouw Stabij vanaf het begin goed te begrenzen dan heb je echter een trouwe, harige vriend voor het leven.

Van oudsher een jachthond

De Stabij werd vroeger vooral voor de jacht gebruikt, waar hij met zijn hardwerkende karakter een goede hulp was om geschoten wild te apporteren, of konijnen en vossen uit hun schuilplaatsen te verjagen. Ook werden ze vanwege hun waakse karakter vaak gezien op het boerenerf. Tegenwoordig is de Stabijhoun vooral een populaire gezinshond, waar hij met zijn zachtaardige karakter en liefde voor zijn gezin ook heel geschikt voor is, hoewel hij ook nog wel aan het werk is in de bestrijding van ongedierte als mollen en de bunzing. 

Populair bij de oude meesters

Op schilderijen van oude meesters als Jan Steen zijn met regelmaat honden terug te vinden die een grote gelijkenis tonen met de Stabij. Deze krachtige, langharige staande hond leent zich dan ook goed om vast te leggen op het doek. In Nederland werd de Stabij ook buiten de grenzen van Friesland steeds populairder, en de hond verliet zelfs onze landsgrenzen voor een avontuur in Amerika en Canada toen hij met de Friese boeren mee emigreerde. 

De Wetterhoun

De Wetterhoun wordt ook wel Otterhoun genoemd, omdat hij oorspronkelijk gefokt werd om op otters te jagen die de vangst van de vissers in gevaar brachten. Hoewel hij verwant is aan de Stabij is zijn lichaamsbouw duidelijk een stuk grover en zit hij steviger in elkaar. Hij deed en doet het dan ook nog steeds goed als bewaker van het (boeren)erf. Maar je maakt deze grote jongen niet gelukkig door hem steeds in zijn eentje op het erf te laten. De Wetterhoun raakt namelijk erg gehecht aan zijn gezin en wil het liefst bij hen in de buurt blijven. Als iedereen lekker buiten om hem heen aan het werk is en hij mag helpen, is hij volledig in zijn element. Maar lekker lui binnen met zijn geliefde familie vindt hij ook erg fijn.

Nooit opgeven

Net als de Stabij heeft de Wetterhoun een nogal koppig trekje. Maar de Wetterhoun is nog vasthoudender dan zijn neef. Is er een speeltje zoek dan moet dat gevonden worden, ook al duurt dat de hele dag. En ruikt hij iets tijdens het lopen maar weet hij niet wat? Dan wacht je als baas maar even, want dat mysterie moet eerst opgelost worden natuurlijk. Als baas heb je bij deze zachtaardige lomperik dus wel wat geduld nodig zo nu en dan.

Waterdichte krullen en een sierlijke staart

De Wetterhoun herken je aan zijn staart die hij als een sierlijke krul op of naast zijn rug draagt én aan zijn dichte, krullende vacht die hem zo geschikt maakt voor het water. Daar komt natuurlijk zijn naam ook vandaag, ‘waterhond’. Doordat de krullerige vacht een beetje vettig is, is hij zo goed als waterdicht, waardoor de Wetterhoun goed tegen koude temperaturen kan.

Friese honden in de stad

Tegenwoordig zien we de stoere Friese honden allang niet meer alleen op het Friese platteland. Dankzij zijn lieve en loyale karakter is de Friese hond ook gelukkig in de stad of het dorp, zolang hij maar lekker veel buiten kan zijn en in beweging is, het liefst samen met de baas natuurlijk.