Van nature glimlachen honden niet, althans niet van plezier of tevredenheid. Dit is voorbehouden aan de primaten. Chimpansees glimlachen, en orang-oetangs. Deze primaten kussen elkaar ook net als mensen op de lippen, hetgeen verwant is met een tevreden glimlach. Hoewel honden elkaars lippen en zelfs die van mensen likken, is dit een geheel andere zaak.

Liplikken is geen teken van vriendschap, maar in een niet-seksueel contact duidt het op onderdanigheid. Het terugtrekken van de lippen in wat mensen een glimlach zouden noemen is een teken van onderwerping. Een bezoek aan de dierenarts bijvoorbeeld; voor de meeste honden echt niet om te lachen; brengt menige hond ertoe de lippen terug te trekken, maar gelijktijdig kruipen ze bibberend weg achter de benen van hun mensen. Sommige honden glimlachen als ze zich prettig voelen; dat hebben ze geleerd door hun mensen na te doen.

In principe kan iedere hond dat leren, maar terriërs schijnen de beste leerlingen te zijn. Ze moeten reeds als puppy’s beginnen door het glimlachen van hun mensen gade te slaan. In plaats van de lippen terug te trekken in een op een glimlach lijkende grijns, tilt een glimlach-imitator de bovenlip op en toont zijn tanden. Normaliter is dit tonen van de wapens een teken van agressie, maar wanneer het wordt bedoeld als glimlach worden de lippen gelijktijdig teruggetrokken.

Ongelukkigerwijs zijn honden er niet echt op gebouwd om te glimlachen, dus als ze de bovenlip optrekken rimpelt de neus, wat vrijwel altijd niezen tot gevolg heeft. Agressief vertoon van wapens gaat gepaard met grommen; het glimlachend vertoon gaat gepaard met een kwispelende staart en een dom klinkend geknor en genies.