Zachte, gemakkelijke maar levendige cocker-spaniëls (ook bekend als een Amerikaanse cocker-spaniël) kunnen zich aanpassen aan het leven overal, zolang ze dagelijks worden getraind. Er bestaan ​​gemengde beoordelingen over training. De cocker-spaniël heeft een ronde, sierlijke kop en een brede, vierkante snuit.

De oren zijn lang en bevederd en de rug helt naar de staart toe, waardoor de hond een koninklijk uiterlijk krijgt. Misschien wel het meest opvallend, is de lange, zijdeachtige vacht van de cocker-spaniël met niet alleen op de oren, maar ook op de benen, borst en onderkant. De staart is meestal gedokt.

Cocker-spaniëls kunnen verschillende kleuren hebben. Sommige zijn effen zwart, rood of bruin. Anderen zijn tweekleurig of driekleurig. Sommige van de mixen die u mogelijk ziet, zijn zwart en bruin, zwart en wit, of zwart en wit met bruine vlekken. De levensverwachting van de cocker-spaniël is goed, ongeveer 14 tot 16 jaar.

Zijn persoonlijkheid

Cocker-spaniëls staan ​​bekend als zachtaardig, gemakkelijk in de omgang en aanhankelijk maar toch levendig. Ze worden over het algemeen als goed beschouwd met kinderen. Ze zijn meestal niet-agressief tegenover andere dieren en mensen, maar dat betekent ook dat ze geen bijzonder goede waakhonden zijn.

Een waarschuwing is geboden. Eens werden cocker-spaniëls zo populair dat ze werden overgefokt, wat resulteerde in een aantal gespannen honden en honden met gezondheidsproblemen.

Als het gaat om inbraak en gehoorzaamheidstraining, zijn de rapporten gemengd. Sommige bronnen zeggen dat cocker-spaniëls gemiddeld zijn als het gaat om trainingsgemak. Anderen zeggen dat deze honden erg gehoorzaam zijn, maar anderen zeggen dat ze koppig kunnen zijn, met name over inbraak. Cocker spaniëls genieten van aandacht, dus dit is een ras voor mensen die graag genegenheid uitstralen voor hun huisdieren.

Het zijn gemiddelde shedders. Ze hebben een uitgebreide vacht, die minstens een paar uur per week moet worden verzorgd om het in goede staat te houden. Van tijd tot tijd is wat professioneel bijsnijden nodig. Vermijd cocker-spaniëls op plaatsen met bramen en struikgewas die de vacht kunnen verwarren.

Cocker-spaniëls kunnen zich vrijwel overal aanpassen, zolang ze dagelijks aan de lijn worden gelopen of speelsessies mogen houden in een omheinde tuin. Vergeet niet dat ze in de eerste plaats een actief sportras zijn.

De Cocker Spaniel is gemakkelijk te trainen en zeer getalenteerd op het gebied van gehoorzaamheid, behendigheid, jagen, flyball en meer. Ze maken ook fantastische therapiehonden.

Als huisdieren zijn Cocker Spaniels aanhankelijke, loyale en energieke honden. Ze zijn geweldig met kinderen, ouderen en andere huisdieren, zolang ze op jonge leeftijd worden gesocialiseerd en getraind. Ze zijn zeer intelligent en trainbaar, en zijn gemiddelde blaffers. Ze houden ervan tijd met hun gezin door te brengen en zijn geweldige metgezellen voor hun eigenaren.

Vanwege hun roots als jachthonden hebben Cocker Spaniels veel beweging en mentale stimulatie nodig. Als het niet regelmatig wordt uitgeoefend, kan de hond gedragsproblemen ontwikkelen.

Geschiedenis van de Cocker Spaniel

De cocker-spaniël, vaak de Amerikaanse cocker-spaniël genoemd, stamt af van de Engelse cocker-spaniël. De naam “cocker” komt van de houtsnip, een wildvogel die deze honden efficiënt wegjaagden voor jagers.

Cocker-spaniëls werden eind 1800 geïntroduceerd in de Verenigde Staten en werden nog steeds als hetzelfde ras beschouwd als de Engelse cocker-spaniël. Amerikaanse liefhebbers geselecteerd op kleinere maat, grotere vacht en een ronder hoofd; tegenwoordig worden de cocker-spaniël en de Engelse cocker-spaniël als afzonderlijke rassen beschouwd. De cocker-spaniël is kleiner dan zijn Engelse tegenhanger en is de kleinste sporthond.

Hoewel ze nog steeds als een bekwaam jager en sportras worden beschouwd, zijn cocker-spaniëls vaker huisdieren. Hun populariteit steeg na de Tweede Wereldoorlog. In 1984 waren cocker spaniels het nummer één ras geregistreerd bij de Kennel Club.

De cocker-spaniël is een middelgrote, langharige hond die in het VK als jachthonden is ontstaan. Er zijn twee rassen van Cocker Spaniels: de Amerikaanse Cocker Spaniel en de Engelse Cocker Spaniel.

De Engelse cocker-spaniël heeft een lange, zijdeachtige vacht die meestal recht of licht golvend is en zijn benen, borst en buik zijn bedekt met langer haar dat “bevedering” wordt genoemd. De cocker-spaniël vereist veel verzorging en is een gemiddelde shedder. De vacht is ofwel een effen kleur (meestal zwart, licht crème, rood of bruin) of veelkleurig (een van de eerder genoemde kleuren gemengd met wit). De Amerikaanse cocker-spaniël is meestal kleiner met een kortere rug, kortere snuit en een gewelfd hoofd.